آغاز سخن را به نام یکتا خدایی آغاز می کنم که یار بی منت ومحرم درون وبیرون آدمها است وخدای مهربانم را شکر می کنم به هزاران دلیل بی شمار که از میان آن همه دلیل امروز یکی را برایتان می گویم وآن  آموزگار کودکان معصومی است که شاید برای بیشتر افراد جامعه کودکانی غیر عادی باشند از نظر بعضی از این اکثریت این کودکان قابل ترحمند وبرای بعضی افراد هزینه کردن و وقت گذاشتن برای این بچه ها هدر داده زمان وپول است  می خواهم به همه آنها بگویم که این طور نیست این کودکان روحی لطیف  وپاک دارند  وخداوند انها را به ما ارزانی داده تامقداری از محبت فطری وانسانی که در وجودمان است ونیز توانایی های فکری خودمان را به آنها ببخشیم که این کار بیشتر وبیشتر از همه برای به کمال انسانی  رسیدن ونیز آرامش درونی که این روزها خیلی ها از آن بی بهره اندمؤثر می باشد  

همچنین باعث می شود که قدر نعمتهایی که این افراد به دلایلی بی بهره اند را بدانیم ودر راه درست به کار ببریم

من یک آمزگار ویژه کودکان ناشنوا هستم وهر وقت که کودکانم کوچکترین صدا وکلمه ساده ای را بیان می کنند بال در می آورم ویک احساس شادی در قلبم می کنم که قابل وصف نیست درست مثل وقتی که فرزندانم چیز تازه ای را یاد می گیرند چون این کار را واقعا دوست دارم واین کودکان را با همین ویژگیها قبول دارم وآنها را افرادی جدا از سایر افراد نمی دانم

متاسفانه بعضی از والدین این بچه ها هم نسبت به محبت درست وبجا وصبر وحوصله در آموزش آنها سهل انگارند که من معتقدم با مشاوره های درست ومتوالی می توان آنها را در جهت کمک به این کودکان ترغیب کرد همچنین رسانه های جمعی و به خصوص تلویزیون می تواند در بالا بردن درک جامعه از معلولیتها وبرخورد درست با این افراد تاثیر زیادی بگذارد وفقط منحصر به روز جهانی معلولان نشود.