اختلال شنوایی یک واژه عام ونشانه گر یک ناتوانی در شنیدن است ومی تواند از لحاظ شدت از درجه خفیف تا عمیق گسترده باشد.

این اختلالات ممکن است مربوط به گگوش خارجی مانند وجود جسم خارجی در مجرای گوش وبوشون یا به علت عفونت وتورّم در گوش میانی باشد که در این صورت صداها به گوش داخلی نمی رسد وبه آن کری انتقالی می گویند.

در اختلال گوش داخلی حسّ صدابه علّت خرابی سلولهای درک اصوات از بین می رود که به آن کری عصبی می گویند. 

این اختلالات ممکن است مادر زادی مانند سفلیس مادر زادی ،سرخچه مادر استعمال بعضی از داروها مثل استرپتومایسین والکلیسم ویا بد شکلیهای اعضای شنوایی به علّت صدمات دوران جنینی وزایمان است،البته نیمی از علل ناشنوایی ها اثی است  وبیش از 90 نوع ناشنوایی ارثی شناخته شده است که 20 درصد کلّ ناشنواییهای ارثی از راه ارث غالب به وجود می آید در این صورت یکی از والدین ناشنوا هستند واحتمال داشتن فرزند ناشنوا 50 درصد است.

ناشنوایی به علّت ژن های نهفته 75 تا 80 درصد کلّ ناشنواییهای ارثی را تشکیل می دهد در این صورت والدین هر دو حامل ژن نهفته معیوب هستند بنابر این بیماری در آنها نفوذ نمی کند  ولی وقتی دو ژن هم ردیف واز یک نوع با هم می شوند بیماری به وجود می آید  واحتمال داشتن فرزند ناشنوا برای هر حاملگی به نسبت 1 به 4 است.