درمان افسردگی با انتخاب نگاه جدید به آفرینش

اگر به آفرینش آیات الهی با تعمق بیاندیشیم، می‌بینیم خداوند حکیم در مقابل هر پدیده‌ای، پدیده مکمل و تعادل دهنده‌اش را آفریده‌است. در مقابل هر پستی، بلندی را آفرید. در مقابل شب، روز را. در مقابل کوه، دشت را، در برابر آتش، آب را و در برابر درد، درمان را. پس دنیایی که به این زیبایی و دقت دارای نظم و قاعده است و کوچکترین موجود کشف شده در اعماق یک اقیانوس یا آنسوی کره زمین نیز از این نگاه مراقب و حکیمانه آفریننده‌اش، دور نیفتاده‌است؛ چگونه ممکن است نیاز یک انسان به عنوان اشرف مخلوقات را که با هدفی بسیار والا آفریده شده، نادیده گرفته‌باشد. تصور کنیم فرزندی داریم که هزار آرزو برایش داریم؛ چگونه تربیتش می‌کنیم؟ آیا هرچه بخواهد فورا و بی‌درنگ برایش مهیا می‌کنیم؟ زمان گرسنگی‌اش آنقدر خوارکی می‌دهیم بخورد تا قدرت تکان خوردن نداشته‌باشد؟ تخت خواب از پر قو برایش تهیه می‌کنیم، تا هر شب آرامترین خواب را تجربه کند؟ هر والد عاشق و فهمیده‌ای، قطعا می‌داند این فرزند نیاز به طی مسیر تکامل و رشد دارد و باید در این مسیر، قوی و با استقامت شود تا در مقابل مشکلات راه یا مسائل ممکن‌الوقوع آینده، توانمند شود.  گاه برای رشد فکری و روانیش فرصت می‌دهیم تا خودش فکر کند و راه‌کار حل مشکلات را بیابد، تا با حکمت موضوعات و قدرت خود بهتر آشنا شود و لذت بکارگیری راه‌کاری که خود کشف کرده را با انگیزه بیشتری بچشد. قطعا فرزند خانواده‌ای که در این مسیر تربیت شده، در آینده بسیار قدرتمندتر از فرزندی است که هر خواسته‌اش بی‌رنج برآورده شده‌ و فرصت کشف خویشتن از او سلب شده‌است. در عالم هستی نیز اینگونه است. انسان چه بخواهد، چه نخواهد، در این عالم آمده‌است و می‌بایست با قواعد این عالم زندگی کند، حتی اگر هیچ ایمانی هم به خدا و هدف آفرینش نداشته‌باشد؛ ملزم به حرکت در مسیر خلقت است و اگر خارج از قاعده و قوانین کائنات عمل کند، قطعا آسیب خواهددید، چون جاده‌ای است مستقیم که هدفش بارها و بارها توسط فرستادگان خاص و عام خدا گوشزد و یادآوری شده‌است. علاوه بر کلام خدا و فرستادگانش، با گسترش علم، دانش و تجربه بشر؛ نتایج در راه رفتن یا بیراهه رفتن بیشتر برهمگان روشن شده‌است و امروز جایی برای بهانه و تردید نیست، که راه درست از غلط ناشناخته یا مبهم باشد. حال که این راه و قواعد آن کاملا شفاف است و مقصد آن نیز معلوم، پس مشکلات بشر در تن ندادن به این قواعد است.

 خداوند بشر را برای رسیدن به مرحله نهایی رشد و تکامل آفرید در این راه عده‌ای  آنرا درک کرده و با رعایت قواعد رشد به مقام خلیفه الهی می‌رسند؛ که به مثابه جانشین خدا در روی زمین قلمداد می‌شوند و عده‌ای در پایین‌ترین رده که خاسر دنیا و آخرت است قرار می‌گیرند. این حق انتخابی است که خدا تنها برای انسان برگزید و این حق انتخاب، عاملی است که ما هر روزمان را با آن رقم می‌زنیم (طبیعتا روزها هفته‌ها و ماه‌ها و سال‌ها و نهایت تمام عمر ما را می‌سازد). انسان مدام در حال انتخاب است. از انتخاب یک دوست گرفته تا شنیدن کلام و سخن  دیگری و اندیشیدن درباره کلام و مطلبی تا تحقیق و تفحص درباره راه‌های مختلف زندگی، از انتخاب همسر گرفته تا زمان فرزنددار شدن و چگونگی تربیت او تا انتخاب دوستان خانوادگی و پذیرش افکار و اعمالشان بعنوان الگوی عملی. خداوند آنقدر به انسان توان داده‌است که می‌تواند موثر باشد یا متاثر. اینکه روی دیگران اثر نیکو بگذاریم یا اثر نیکوی دیگری را جذب کرده و الگو بگیریم، مختاریم تا انتخاب افکار و اعمال دیگری بعنوان یک انسان اثرپذیر.

از آنجاییکه حتی دیدن یک منظره طبیعی برای لحظه‌ای آثار هیجانی و روانی مثبت یا منفی برای انسان در پی خواهد داشت؛ مطمئنا قرار گرفتن انسان در کنار شخصی که قواعد هستی را رعایت نمی‌کند، دیر یا زود آرامش را از انسان خواهدگرفت و همچنین قراردادن خود در معرض افکار و تصاویر منفی زندگی، راه را برای آرامش و پیشرفت به سمت کمال خواهدبست. نگاه مثبت به مسائل زندگی که برگرفته ازبصیرت به اهداف آفرینش است، تصویری زیبا از آن موضوع و راه‌کاری مقتدرانه که افزاینده اعتماد به نفس فرد است، در روح و فکر ما ترسیم می‌کند؛ که نه تنها مانع حرکت نمی‌شود، بلکه مشوق لحظه به لحظه ما برای لذت بردن از همه زندگی می‌شود. چون با این نگاه، غم‌انگیزترین اتفاقات زندگی نیز حکمتی زیبا دارد که راه کمال را برای ما سهل و کوتاهتر می‌کند. بسیاری از مردم افسرده نمی‌دانند گاهی افسردگی فرصتی است برای بازگشت به خویشتن و توجه و تمرکز برمواهبی که تاکنون به آنها توجه جدی نداشته‌اند. زمانی که غم همه وجود را دربرمی‌گیرد، مفهوم نعمت شادی و خندیدن را بهتر درک می‌کنیم و ضرورت و لزوم وجود تعادل درآفرینش و حفظ  همه آیات الهی را بیشتر می‌فهمیم. پس برای ایجاد تعادل قدرت بازگرداندن نیز در وجودمان قرار داده شده‌است. لذا، وقتی دوباره با مدتی سختی به این تعادل رسیدیم، دیگر به راحتی حاضر به از دست دادن آن نیستیم و بهتر از قبل از آن محافظت می‌کنیم و از سویی چون این راه را تجربه کرده‌ایم؛ الگو و راهنمایی برای دیگران نیز خواهیم شد، تا در خلاف مسیر قواعد هستی قرار نگیرند. اینجاست که می‌شویم یاور خدا. برای نجات و حفظ خود و دیگران در مسیر قواعد تعادل هستی، انتخاب لازم است و وقتی این انتخاب را آگاهانه انجام می‌دهیم، هرگز مخاطرات راه کمال ما را زمین‌گیر نخواهدکرد و هر کدام از گره‌های زندگی را یک مشکل نمی‌بینیم، بلکه یک مساله‌ای می‌‌بینیم که قابل حل است و باز کردن هر گره توان ما را افزایش می‌دهد و امید ما را برای بازکردن بیشتر و بیشتر گره‌های بعدی و سپس گره‌های دیگران افزون می‌کند. اینجاست که گویند نیاز مادر اختراع بوده و هست؛ یعنی تا انسان به این مرحله لزوم و توانمندی حل مساله نرسد، انسان کامل نخواهدشد.