اگر با تقویت وپیوسته توانستیم یک رفتار مطلوب را در دانش آموز یا کودکمان ایجاد کنیم می بایست از روشهای دیگری استفاده نماییم که آن رفتار ملکه ذهن اوشود ومجبور نباشیم همیشه وبلافاصله بعد از سر زدن رفتار از کودک او را تقویت فوری نماییم ،همچنین اگر همیشه به یک روش تقویت نماییم آن رفتار برای فرد تکراری وکسل کننده در می آید پس از طی یک دوره تقویت پیاپی باید رفتار را وارد یک مرحله تقویت ناپیاپی نماییم تا اینکه سرانجام بتوانیم به کلّی تقویت را کنار بگذاریم ورفتار را زیر کنترل محرّکهای طبیعی محیط رها سازیم این تقویت های ناپیاپی یا سهمی انواع مختلف دارد که به ترتیب بیشترین اثر در رفتار برای شما بیان می نمایم.

1-برنامه نسبت متغیر:در این برنامه دقیقاً مشخّص نیست که  بعد از دادن چند پاسخ  تقویت داده می شود در واقع تقویت گاهی بعد از دو پاسخ درست وگاه بعد از چند پاسخ درست داده می شودمانند وقتی که معلم بدون تعیین تعداد تمرینهایی  که دانش آموزان باید انجام دهند  تا تقویت را دریافت نمایند هر بار یک دانش آموزان را به صورت تصادفی انتخاب می کند و او را تقویت می کند در نتیجه دانش آموزان نمی دانند که چه وقت مورد تقویت معلم قرار می گیرند  وسعی می کنند تقریباً همیشه آماده باشند.نرخ  پاسخدهی در این روش بسیار بالا است .

2-برنامه نسبت ثابت :در این روش بر خلاف روش قبل هر وقت دانش اموز به نسبت ثابتی پاسخ درست بدهد تقویت دریافت می کند مثلاً معلّم با دانش‌‌‌ آموزان خود قرار می گذارد که اگر تعداد معینی مسئله ریاضی را درست  حل نماید  نمره کامل ویا جایزه  داده می شود ، این برنامه بالاترین سرعت پاسخدهی رادارد زیرا هر چه فرد سریع تر پاسخ دهد به دفعات بیشتری تقویت می شود.

اشکال این روش این است که ممکن است فرد خودش به تنهایی پاسخ درست را پیدا نکرده باشد  وبدون این که یاد گرفته باشد نمره دریافت نماید ونیز انگیزه کسانی که خودشان به پاسخ درست می رسند کم شود وآنها هم از انجام تکالیف خودداری نمایند.

3- برنامه فاصله متغیر:در این برنامه فرد نمی داند چه زمانی تقویت  را دریافت می کند مثلاً معلم به صورت نا منظم ودر روزهای مختلف به تکالیف دانش آموزان رسیدگی می کند وکسانی که تکالیفشان را درست انجام داده اند را تقویت می کندویا استاد در طول سال تحصیلی وبه صورت غیر منتظره از دانشجویان امتحان می گیرد و به کسانی که عملکرد خوبی داشته باشند امتیازاتی  می دهد.

4-برنامه فاصله ثابت:در این برنامه زمان  دریافت تقویت مشخّص است مثلاً معلمی که هر پنج شنبه دانش آموزانی که تکالیفشان را در طول هفته انجام داده باشند را جایزه می دهد .

اشکال عمده این روش این است که چون فرد می داند چه وقت تقویت می شود بعد از هر بار تقویت شدن  ممکن است مدّتی از دادن پاسخ باز بماند در لحظات آخر فاصله زمانی به پاسخ دادن بپردازد،مانند جنب وجوش وفعّالیّت دانش آموزان ودانشجویان در زمان امتحانات

در پایان باید برنامه تقویتی به گونه ای پیاده شود که بدون ایجاد وقفه در جریان پیشرفت کار  ،معلم بتواند فرد را از تقویت کننده های مصنوعی بگیرد واو را زیر کنترل محرکهای محیطی رها سازد مثل از شیر گرفتن کودکان خردسال

.