١-آیا این روش همان تربیت شنوایی است؟

خیر ،تربیت شنوایی شامل کشف-تمایز -شناسایی-ودرک اصوات به کودکان کم شنوا  است وهمراه با آموزش مهارت لبخوانی واشاره استفاده می شود وممکن است به صورت گروهی انجام شود اما روش مذکور کامل تر از آن است ودر این روش  مهارت گوش دادن آموزش داده می شودحسّ اولیّه برای جمع آوری اطّلاعات شنوایی است واز حس های دیگربینایی ،لامسه استفاده نمی شود .تحریک مستمر دستگاه شنوایی باعث تسهیل یادگیری زبان شده واین زمینه را برای رشد گفتار فراهم می کند.همچنین این روش یک روش تشخیصی وخانواده محور است ومشارکت همه اعضای خانواده بسیار مهم می باشد ونیز یک روش توانبخشی است که به کودک در رشد توانایی هایش برای یادگیری از طریق گوش دادن کمک می نماید.

١- روش شنیداری کلامی جه تفاوتی با روش شنوایی شفایی دارد؟

در روش شنوایی شفایی تکیه اصلی روی لب خوانی وعلائم لامسه ای مثل اشاره است وفقط در جلسات خاصب تربیت شنوایی ،مهارت شنیداری تقویت می شود که مکمل لبخوانی واشاره است ووالدین از پشت یک آینه دو طرفه چگونگی کار با کودک را می ینند امّا در روش شنوایی کلامی اولاً روی تشخیص زود هنگام کم شنوایی وتجویز سمعک وکاشت حلزون در سنین خیلی پایین  تأکید می کند  وثانیاً بر تقویت مهارت گوش دادن مثل آگاهی از صدا -توجّه به صدا واستفاده از باقیمانده شنوایی تأکید می شود  .

در روش شنوایی کلامی والدین نقش کلیدی در آموزش دارند ومحیط باید سرشار از محرّکهای شنیداری باشد والدین باید همکاری پیوسته با مربّیان وکادر آموزشی داشته باشند وبا آگاهی از اهداف آموزشی آنها را در منزل انجام دهند . همچنین در این روش نباید از اشاره ولب خوانی استفاده شود ولبها باید به صورتی دیده نشود تا کودک تلاش کند از مهارت گوش دادن بیشتر استفاده نماید ودر واقع باقیمانده شنوایی کودک تقویت شده واز آن برای یادگیری بهره گیرد.