با توجه به تجربیات اکثر معلّمان ونیز تحقیقات علمی بهترین راه ایجاد علاقه در یاد گیرندگان بهبود شرایط یادگیری وافزایش سطح کیفی روشهای آموزشی است که از این طریق دانش آموزان به موفقیت بیشتری در یادگیری نائل می شوند واین کسب موفقیت انگیزش وعلاقه آنها را نسبت به یادگیری مطالب تازه افزایش می دهد.

اما روشهایی وجود دارد که معلم می تواند با بکار گیری آنها سطح انگیزشی آنها را افزایش دهد که این روشها عبارتند از:

ت1-در ابتدای درس هدف های آموزشی که انتظار دارید را به آنها بگویید به زبان ساده تر چه مهارتها وانتظاراتی را از آنها دارید.

2- ضمن استفاده از تشویقهای ژتونی  ،تشویقهای کلامی مثل مرحبا ،عالیه ونیز تشویق کتبی در دفترچه تکلیف را نیز بکار برید، این تشویقها بر کوشش ،دقت ونگرش دانش آموز می افزاید البته باید تشویق به جا وبه اندازه باشد.

3-مطالب آموزشی را از ساده به دشوار ارائه دهید. این کار موجب موفقیت اولیه در دانش آموز می گردد وانگیزه او را به یادگیری بیشتر افزایش می دهد.

4-در آموزش مطالب درسی از روشهای مختلف استفاده نمایید.مشارکت فعّال دانش آموزان در فعالیتها هم باعث نشاط وتحرّک در آنها شده وهم انگیزه آنها را بالا می برد.

5-هنگام آموزش از مثالهای آشنا وعینی ونیز موقعیتهای تازه استفاده نمایید.

6-مطالب درسی را با موقعیتهای واقعی زندگی مرتبط کنید وبه دانش آموزان در انجام فعالیتهای آموزشی در حدّ امکان آزادی بدهید.

7- تکالیف ومسائلی که به دانش آموزان می دهید نه خیلی دشوار ونه خیلی آسان باشند.

معمولاً والدین ومعلمان برای ایجاد رفتارهای مطلوب از روشهایی مثل تشویق  های مادی «دادن چایزه یاچیزی که اوعلاقه دارد» ومعنوی«نوازش کردن ،بیان کلماتی مثل عالیه، آفرین،دوست دارم وغیره» وتقویت کننده های مختلف مثل وعده دادن به چیزی   وتشویق در برابر دیگران وبردن به اردو وگردش های علمی وتفریحی استفاده می کنند.من تعدادی از روشهای علمی که می تواند در ایجاد رفتارهای مطلوب مؤثر باشد را برایتان بیان می کنم ،این روشها برگرفته از کتاب روانشناسی پرورشی دکتر علی اکبر سیف می باشد که به صورت ساده وروان  نوشته شده است وتوصیه می کنم در صورت امکان حتماً مطالعه نمایید.

1-الگو برداری  یا سرمشق گیری:این روش که یکی از روشهای معمول یادگیری ابه ویژه در کودکان است .

کودکان بسیاری از رفتارها را از طریق تقلید  از رفتارها واعمال بزرگترها می آموزند ودر سنین نوجوانی وجوانی هم از دوستان وهم کلاسی های خود تقلید می کنند . بنابر این می توان  از همین روش برای یادگیری مهارتهای مختلف و ورزشهای مناسب ومتنوع ونیز سازگاری با شرایط تازه وکنار آمدن با مسائل استفاده نمود.

البته کارایی این روش به نحوه رفتار والدین ومعلمان بستگی دارد ،کوچکترین رفتار آنها در بچه ها تأثیر می گذارد وآنان با صبر وحوصله می توانند رفتارهای مطلوب را در بجه ها ایجاد نمایند ،در سنین بالاتر نیز با نظارت بر روابط انها با هم سالان ونیز به صورت غیر مشتقیم با اعمال خود ورفتارهایشان در خانه وغیره رفتارهای مناسب را به آنها یاد بدهند.

2-شکل دهی:در این روش برای آموزش رفتار مطلوب آن رفتار را به اجزای کوچکتر تقسیم می کنند وبه تدریج آن را در کودک ودانش آموز شکل می دهندکه در مراحل متوالی صورت می گیرد واصل مهم این است که باید در هر مرحله تقویت مناسب انجام گیرد وبعد از به دست آوردن مهارت کامل مرحله بعدی شروع شود.مثلاً برای آموزش کشیدن دایره ابتدا هر شکلی که را که کودک شبیه دایره می کشد تقویت می شود ولی شکلهایی که شبیه نیستند تقویت نمی شود در مرحله بعد تنها شکلهایی که یک خط منحنی بسته هستند تقویت می شود ودر مرحله بعد تنها کشیدن یک دایره کامل را از کودک می پذیریم وتقویت می کنیم.این روش  را برای آموزش  رفتارهای مختلف ونیز آموزش مطالب درسی  می توان  استاده کرد.

3-زنجیره سازی:این روش شبیه به روش به روش شکل دهی است اما با این تفاوت که در این روش رفتار های پیچیده را آموزش می دهیم وبرای آموزش آنهاتعدادی رفتار ساده که به هم وصل می شوند وبه شکل یک زنجیره در می آیند ودر نهایت منجر به یادگیری رفتار پیچیده می شوند.مثلاً برای یادگیری خواندن ونوشتن ابتدا حروف الفبا آموزش داده می شود وبه تدریج از ترکیب حروف با هم کلمات آموزش داده می شود.