هر چند می دانم اکثر معلمان  بااین اصول  آشنایی دارند وتمام تلاشششان را برای پیشرفت دانش آموزان می کنند اما بد نیست گاهی این اصول تکرار شود،من این اصول را از یکی از کتابهای مرجع روش تدریس  جمع آوری وارائه می نمایم.

1-کودک در این سن فعّال است ودر عین حال نمی تواند زمان  طولانی به یادگیری بپردازد بنابرین می بایست تدریس کوتاه  بوده ودر حین آموزش فرصتهای لازم برای بازی وغیره فراهم نمود.

٢- در فعّالیّتهای مختلف به تفاوتهای فردی وجنسیت کودکان توجّه کرد.

٣-در این دوره از سنّ کودک لجبای می کند که این ناشی از ویژگی تشخّص طلبی وی می باشد.

٤-باید به کودک آزادی عمل را جهت کسب تجربه واستقلال بدهیم.

٥-بای آموزش بهتر از موقعیّتهای عینی وزندگی واقعی بهره بگیریم.

٦-تدارک بازیهای مختلف گروهی هم باعث ایجاد رابطه بهتر وحسّهمکاری در بچّه ها شده وهم سبب شناخت کودکان از محیط می شود.

٧- عدم توجّه به حسادت بین بچّه ها وایجاد حسّرفاقت وهمکاری بین آنها٨

٨-توجّه به خیال پردازی های کودکان وجهت دادن به آنها

تعریف ناشنوایی

برای ناشنوایی تعاریف زیادی آمده است  اما آنچه در تمامی این تعاریف قابل توجّه است ارتباط ناشنوایی با تکلّم است. در زیذر چند نمونه تعاریف را مرور می کنیم. 

1-ناشنوا به فردی اطلاق می شود که به سبب کمبود یا فقدان شنوایی قادر به یادگیری زبان محیط از طریق شنوایی  نباشد.

2-از نظر آموزشی ناشنوا کسی است که نتواند ازبرنامه وکلاسهای درسی عادی بهره گیرد ونیاز به تعلیم با روش خاص داشته باشد.

3-ناشنوا کسی است که شنوایی او برای گذراندن زندگی عادی از طریق حسّ شنوایی مؤثر نباشد.

بر طبق یکی از  آخرین نظریه ها ،ناشنوایان با توجّه به میزان باقیمانده شنوایی به 4 گروه تقسیم می شوند:

1-ناشنوایان مطلق یا عمیق (PROFOUND) که بیش از 85 تا 90 دسی بل از شنوایی خود را از دست داده اند.

2-ناشنوایان حاد یا شدید ( severe) که حدود 70 تا 84 دسی بل از شنوایی خود را از دست داده اند.

3-ناشنوایان ملایم یا متوسط (  Moderate) که حدود 55 تا 69 دسی بل از شنوایی خود را از دست داده اند.

4-ناشنوایان خفیف(Mild ) که حدود 25 تا 54 دسی بل از شنوایی خود را از دست داده اند.