روزهاي اول ورود به دبستان از لحاظ رواني اهميت فوق‌العاده‌اي دارد. اگر اولين برخورد کودک با مدرسه خوب و صحيح انجام گيرد موجبات ذوق و شوق او را فراهم مي‌کند و اگر بد انجام شود مي‌تواند منشأ تنفر از دبستان و تحصيل، اضطراب، ترس و امثال آن شود. وقتي که کودک براي اولين بار از محيط خانواده به دبستان سپرده مي‌شود محيط دبستان را بسيار متفاوت از محيط خانه مي‌بيند به خصوص کودکاني که پيش از اين به پيش‌‌دبستاني نرفته و دوره آمادگي را نديده‌اند.ر

اگر مقدمات رفتن به دبستان پيش از رفتن به دبستان خوب فراهم شده باشد، رفتن به مدرسه موفقيت‌آميز خواهد بود. خوب است والدين پيش از فرستادن فرزندشان به مدرسه و آغاز تعليم و تربيت رسمي حداقل نکات زير را در نظر داشته باشند:

کافي بودن استراحت و خواب: برنامه خواب فرزندتان را طوري تنظيم کنيد تا به موقع و به اندازه کافي بخوابد، هشت تا 10 ساعت خواب براي دانش‌آموزان کلاس اول ابتدايي توصيه مي‌شود.

تغذيه: مصرف غذا در وعده‌هاي مشخص براي رشد و نمو کودکان حايز اهميت است اين وعده‌ها شامل سه وعده اصلي (صبحانه، ناهار و شام) و دو يا سه ميان‌وعده است. دانش‌آموزي که صبحانه کافي و مناسب نخورده باشد و در مدرسه از تنقلات کم‌ارزش غذايي مانند چيپس، پفک و ... استفاده کند اشتهاي خوردن غذاي سالم را از دست مي‌دهد و در نتيجه در رشد آموزشي و تربيتي با مشکل مواجه مي‌شود.

لباس و پوشش: شيوه پوشيدن لباس، بستن بند کفش و دکمه و زيپ را به او بياموزيد. استفاده از لباس‌هاي گرم در فصل زمستان و لباس‌هاي نخي با رنگ‌هاي روشن را در فصل تابستان به او توصيه و تاکيد نماييد.

کيف مدرسه: يکي از علت‌هاي کمردرد، استفاده از کوله‌پشتي نامناسب است که موجب مي‌شود بسياري از دانش‌آموزان از کمردرد رنج ببرند. اگر کوله‌پشتي سنگين باشد سر و تنه را به جلو خم مي‌کند و روي عضلات پشت و کمر فشار مي‌آورد و موجب درد در ناحيه کمر مي‌شود.

کوله‌پشتي مناسب بايد داراي دو بند پهن باشد که از روي شانه‌ها عبور کند. پهناي کوله نبايد از پهناي بدن بيشتر باشد. استفاده از کوله‌پشتي‌هايي با بند کمري و يا سينه‌اي براي توزيع وزن کوله در بدن مناسب‌تر است.

سرويس مدرسه: اگر فرزندتان با سرويس به مدرسه مي‌رود به موقع در محلي که سوار مي‌شود آماده باشيد و به او بياموزيد که از شوخي و سر و صدا در داخل سرويس خودداري کند و هنگام سوار و پياده شدن عجله نکند.

نکات بهداشتي: به فرزند خود بياموزيد که براي پيشگيري از بيماري‌هاي مسري از وسايل شخصي (ليوان، دستمال، مسواک، شانه) خود استفاده کند.

* به او يادآوري کنيد که پيش از غذا و پس از توالت دست‌هايش را با آب و صابون بشويد.

* کودکان خود را عادت دهيد که هرگز از فروشندگان دوره‌گرد مواد خوراکي نخرند.

* براي صرف غذاي ميان روز فرزند خود بهتر است از ميوه‌هاي فصل و يا مواد غذايي که در منزل تهيه شده استفاده کنيد.

* دندان‌هاي شيري در رويش و زيبايي دندان‌هاي دايمي نقش به سزايي دارند، از اين رو به فرزند خود بياموزيد حتما پس از هر وعده غذايي دندان‌هاي خود را مسواک کنند.

* درصورتي که فرزند شما بيمار شد از فرستادن او به مدرسه خودداري کنيد، در ضمن غيبت او را به مدرسه اطلاع داده و پس از بهبود وي را به همراه گواهي پزشک معالج به مدرسه ببريد.

* در صورت بروز هر گونه مشکل جسمي و رواني براي فرزندتان حتما با مربي بهداشت مدرسه مشورت کنيد.

* بهتر است در دبستان فضاي مناسبي براي دانش‌آموزان کلاس اول فراهم شود تا اين دانش‌آموزان خردسال و جديد به هنگام تفريح از احتمال صدمات به وسيله ديگر دانش‌آموزان مصون باشند. در هر صورت مربيان و معلمان بايد در تمام طول سال تحصيلي از دانش‌آموزان کلاس‌هاي اول مراقبت بيشتري داشته باشند تا اين عزيزان با راحتي کامل بتوانند خود را با محيط آموزشي تطبيق دهند و با دبستان، معلمان و ديگر دانش‌آموزان انس بگيرند.د

مردها می توانند به روشهای گوناگون وبی آنکه زحمت فراوانی به خود بدهند توجه همسرانشان را جلب کنند و به بار عاطفی زندگی زناشویی خود بیفزایند. اغلب مردها این رامی دانند اما زحمت آن را به خودنمی دهند.     زن برای اینکه احساس کند شوهرش اورا دوست دارد باید از ناحیه همسرش بارها مورد محبت قرار گیرد. یک یا دوبار ابراز محبت هر اندازه هم که مهم باشد نمی تواند برای زن رضایت بخش باشد. زن از نظر روحی و عاطفی احتیاج به توجه و محبت دارد مردان باانجام کارهای کوچک و جزئی می توانند این نیاز را برآورده سازند اگرزن مورد مهر و محبت شوهر قراربگیرد نسبت به شوهرش نیز محبت بیشتری می کند و در نتیجه مرد تدریجاخود را موجودی قدرتمند و موثرمی بیند، زیرا عشق و علاقه و توجهی راکه به آن احتیاج دارد دریافت می کند.در این شرایط زن و شوهر هر دو به خواسته های خود می رسند و از زندگی راضی خواهند بود.     چند اقدام جزیی که مردان می توانند از آن برای جلب علاقه همسرانشان استفاده کنند:     ۱ – وقتی به خانه برمی گردید قبل ازهر کار او را بیابید. از او درباره کارهایی که در طی روز انجام داده سوالهایی مشخص بکنید مثلا بپرسید آیا امروز به پزشکی که قرار بودمراجعه کنی مراجعه کردی ؟     ۲ – مدت ۲۰ دقیقه با او وقت صرف کنید; در این زمان از خواندن روزنامه و یا انجام کارهایی که حواس شما را به آن معطوف کند خودداری کنید.     ۳ – به مناسبتهای ویژه و گهگاه بدون دلیل مشخص به او شاخه گلی هدیه کنید.     ۴ – از حالت چهره و طرز لباس پوشیدنش تعریف کنید.     ۵ – اگر ناراحت است به احساساتش بها بدهید.     ۶ – وقتی خسته است به او کمک کنید.     ۷ – اگر می بینید دیر به منزل می رسیدبه او تلفن کنید و دیر آمدنتان را به اواطلاع دهید.     ۸ – اگر احساساتش جریحه دار شده بااو همدردی کنید. به او بگویید پمتأسفم که ناراحت هستی پ بعد سکوت کنید،بگذارید بداند که حال او را درک می کنید.     ۹ – برای اینکه ثابت کنید ناراحتی اوتقصیر شما نیست توضیح و راه حل ارایه ندهید.     ۱۰ – وقتی از خانه بیرون می روید از اوبپرسید آیا لازم است چیزی بخرم ؟ اگرپاسخ مثبت داد حتما کالای موردنظرش را خریداری کنید.     ۱۱ – تو را دوست دارم را روزی چندبار به او بگویید.     ۱۲ – وقتی از کسی ناراحت است جانب او را بگیرید.     ۱۳ – در حضور دیگران به او محبت کنید.     ۱۴ – در کیف خود عکسی از اونگهداری کنید. گهگاه این عکس را باعکس دیگری عوض کنید.     ۱۵ – نظافت را در منزل رعایت کنید.     ۱۶ – برای او هدایای کوچک مثل عطر- شکلات و…. بخرید.     ۱۷ – در کارها از او نظرخواهی کنید.     ۱۸ – در مناسبتهای ویژه مانند سالروزتولد – ازدواج و…. برای او مطلبی بنویسید.

GOOD SCHOOL - GOOD TEACHER - GOOD PARENT

ویژگیهای محیط آموزشی سازنده

منظور از محيط آموزشي سازنده چيست؟

 آيا به راستي اين مهم مي تواند در شكوفايي و رشد استعدادهاي دانش آموزان به اندازه زيادي مؤثر باشد؟ آيا منظور از محيط آموزشي، صرفا فضاي آموزشي است يا گزينه هايي ديگر هم در آن اثر مي گذارد؟ ويگوتسكي يكي از معروف ترين نظريه پردازان رشد شناختي معتقد است: «كنش متقابل ميان يادگيرنده و محيط اجتماعي او اهميت بسزايي دارد.» او بر اين باور بود كه رشد ذهني كودكان، عموما به مردمي كه در دنياي، اطراف آنها زندگي مي كنند، وابسته است و افراد بسياري از انديشه ها، نگرشها و ارزشهاي خود را در تعامل و رابطه متقابل با ديگران ارتقا مي دهند.(۱) بنابراين، چنين به نظر مي رسد كه اگر مطالب درسي در يك محيط فرهنگي و اجتماعي آموزش داده شود، رشد ذهني يادگيرندگان قطعي خواهد بود. به اين روي، مشاركت  اجتماعي يكي از شرايط مهم يادگيري است(۲)هر چند كه داشتن فضاي آموزشي وسيع يك شرط لازم در امر تعليم است، اما به تنهايي كافي نيست، محيط آموزشي هدفمند محيطي است كه فرصت هاي متنوعي را براي تعامل با افكار و آراء گوناگون به وجود مي آورد.جيمز مك دونالد كه انديشه هايش ريشه در نظريات روان شناسان انسان گرا دارد، در دهه ۱۹۸۰ شرايط و كيفيت محيط آموزشي مناسب را چنين شرح مي دهد: «يادگيري بايد در محيطي صورت گيرد كه ارائه كننده فرصت هاي تازه و جديد براي هر دانش آموز باشد، چنين محيطي باعث مي شود تا يادگيرنده خود و محيط اطرافش را با روش خود كشف كند، مسلما چنين شرايطي مي تواند براي معلمان نيز فرصت هايي را بيافريند تا راههاي مختلف برخورد با دانش آموزان را بيابند.»(۳) پيش از مك دونالد نيز، انسان گراياني چون راجرز، بر تأثير نقش سازنده معلم در يادگيري تأكيد داشتند به نظر راجرز معلمان به عنوان حمايت كننده و راهنمايي كننده، مي توانند باعث تسهيل روند يادگيري شوند. در يك محيط آموزشي سازنده معلم با شاگرد همكاري و مشاركت پي گير داشته و گام به گام با دانش آموز پيشرفت مي كند، او با ايجاد حس اعتماد و پذيرش دوجانبه و عاري از سلطه و برتري جويي، انگيزه بيشتري را براي رشد و ارتقاي درسي در يادگيرندگان فراهم مي آورد. در اين شرايط، دانش آموز احساس مي كند كه موجودي شايسته و قابل احترام بوده و مي تواند خود به كاوش، بررسي و پژوهش بپردازد و لذا در مسير تعالي و پيشرفت قرار مي گيرد.(۴) از نگاه راجرز، موردم و ساير روان شناسان انسان گرا، در يك محيط آموزشي فعال و پويا معلمان به جاي طرح درس و استفاده از روش هاي سنتي، مي توانند با تدارك منابع تجربي، عملا دانش آموزان را به جست وجو و كشف پاسخها هدايت كنند، به اين ترتيب يادگيرندگان در عمل، تلخي و شيريني پژوهش و يافتن را تجربه مي كنند. در اين شرايط شاگردان مي  آموزند كه چگونه بياموزند. دريسكول يكي از پيروان اصلي روش شاگرد محوري در سال ۱۹۹۹ معتقد است كه آموزگاران مي توانند از راه درگير كردن يادگيرندگان با تكاليف چالش انگيز و نزديك به موقعيت هاي واقعي شاگردان را متحول سازند و اين بهترين و مناسب ترين فرصت براي آموزگاران است تا نقش سازنده خود را به نحو احسن اجرا كرده و دانش آموزان را در يافتن منابع مورد نياز ياري دهند.(۵) به طور مسلم از طريق ارتقاي كيفيت محيط آموزشي و يا به وجود آوردن نگرش مثبت نسبت به موضوعات درسي و مدرسه مي توان انتظار جامعه اي فعال، سالم و پويا را داشت. در اين ميان برخورد با دانش آموزان به عنوان اشخاصي لايق و محترم نيز بسيار مهم است. اگر با يادگيرندگان به عنوان موجوداتي شبيه به ربات و آدم آهني كه قرار است بازيچه دست آموزگاران خود باشند، برخورد شود بيم آن مي رود كه تمام عواطف و علايق و نگرش آنها نسبت به آموزش، مدرسه و يا هر نوع محيط آموزشي منفي شده و اين امر شرايط انحطاط و ركود فكري آنها و نهايتا جامعه را فراهم آورد و يادگيري به معناي واقعي صورت نگيرد. در همين راستا جالب است بدانيم طي پژوهشي كه در مورد وضعيت و نگرش جوانان ايران توسط سازمان ملي جوانان در سال ۱۳۸۰ صورت گرفته، نتايجي به دست آمده كه حاكي از نگرش منفي جوانان نسبت به محيط مدرسه در برنامه ها و عملكردهاي آن است. در اين نظر سنجي بيش از نيمي از دانش آموزان از عملكرد مدارس خود احساس نارضايتي كرده و حدود ۶۲ درصد از آنان محيط آموزشي خود را اضطراب زا توصيف كرده اند(۶) ذكر اين نكات حايز اهميت فراواني است، زيرا كليد سازندگي و ارتقاي هر جامعه اي در دست پرتوان جوانان آن جامعه است. اگر قرار باشد بهترين و پيشرفته ترين قشر جامعه يعني دانش آموزان جوان ما محيط آموزشي خود را دلچسب ندانند، موضوعات درسي را مفيد نشمارند و نوع روابط مدير و مربيان مدرسه را دلپذير ندانند، بايد منتظر بود تا بلايي سخت بر روح و جان تعليم و تربيت فرود آيد و روح كاوش گر و كمال طلب دانش آموزان تخريب شود و آيا در آن صورت باز هم بايد اميدوار باشيم كه جوانان فارغ التحصيل مدارس در ادامه تحصيلات خود در مراكز آموزش عالي افرادي محقق و متخصص باشند؟ جواناني كه بتوانند پاسخگوي نيازهاي روزافزون علمي، صنعتي، فرهنگي و اجتماعي كشور بوده و جامعه را بسازند؟ و در آن صورت آيا باز هم مي توان اميدوار بود كه جامعه اي پويا و فعال با جواناني كمال جو و استقلال طلب داشته باشيم؟!

پا نوشت ها: ۱- روان شناسي پرورشي، تأليف دكتر علي اكبر سيف، انتشارات آگاه، ص ۲۱۷. ۲- همان منبع، ص ۲۲۱. ۳- Reschooling society a conceptual model by:James-B.Macdonald ۴- روان شناسي يادگيري بر بنياد نظريه ها، تأليف دكتر محمدپارسا، ص ۳۲۲ و ۳۲۵. ۵- روان شناسي پرورشي، تأليف دكتر علي اكبر سيف، ص ۳۳۵. ۶- بررسي وضعيت و نگرش جوانان ايران (گزارش  نهايي نتايج پژوهش طرح مشاوره ملي با جوانان) سازمان ملي جوانان ايران وابسته به نهاد رياست جمهوري، سال ۱۳۸۰، ص ۷۲ و ۳۸۲.

حميرا آزادمنش ( سليمي )  

+ نوشته شده در  یکشنبه بیست و دوم آبان 1384ساعت 9:41  توسط حسن محمدی  |  نظر بدهید

 آغاز سخن را به نام یکتا خدایی آغاز می کنم که یار بی منت ومحرم درون وبیرون آدمها است وخدای مهربانم را شکر می کنم به هزاران دلیل بی شمار که از میان آن همه دلیل امروز یکی را برایتان می گویم وآن  آموزگار کودکان معصومی است که شاید برای بیشتر افراد جامعه کودکانی غیر عادی باشند از نظر بعضی از این اکثریت این کودکان قابل ترحمند وبرای بعضی افراد هزینه کردن و وقت گذاشتن برای این بچه ها هدر داده زمان وپول است  می خواهم به همه آنها بگویم که این طور نیست این کودکان روحی لطیف  وپاک دارند  وخداوند انها را به ما ارزانی داده تامقداری از محبت فطری وانسانی که در وجودمان است ونیز توانایی های فکری خودمان را به آنها ببخشیم که این کار بیشتر وبیشتر از همه برای به کمال انسانی  رسیدن ونیز آرامش درونی که این روزها خیلی ها از آن بی بهره اندمؤثر می باشد  

همچنین باعث می شود که قدر نعمتهایی که این افراد به دلایلی بی بهره اند را بدانیم ودر راه درست به کار ببریم

من یک آمزگار ویژه کودکان ناشنوا هستم وهر وقت که کودکانم کوچکترین صدا وکلمه ساده ای را بیان می کنند بال در می آورم ویک احساس شادی در قلبم می کنم که قابل وصف نیست درست مثل وقتی که فرزندانم چیز تازه ای را یاد می گیرند چون این کار را واقعا دوست دارم واین کودکان را با همین ویژگیها قبول دارم وآنها را افرادی جدا از سایر افراد نمی دانم

متاسفانه بعضی از والدین این بچه ها هم نسبت به محبت درست وبجا وصبر وحوصله در آموزش آنها سهل انگارند که من معتقدم با مشاوره های درست ومتوالی می توان آنها را در جهت کمک به این کودکان ترغیب کرد همچنین رسانه های جمعی و به خصوص تلویزیون می تواند در بالا بردن درک جامعه از معلولیتها وبرخورد درست با این افراد تاثیر زیادی بگذارد وفقط منحصر به روز جهانی معلولان نشود.